Caritas Diecezji Świdnickiej posiada kościelną osobność prawną i jest instytucją charytatywną erygowaną przez bp. Ignacego Deca 8 maja 2004 roku, nawiązującą w swojej działalności do tradycji Caritas sprzed 1950 roku. Pierwszym Dyrektorem był w latach 2004-2005 ks. prałat Jerzy Kos, od maja 2005 dyrektorem do chwili obecnej jest ks. prałat dr Radosław Kisiel. W latach 2014 – 2017 zastępcą dyrektora Caritas był ks. dr Zbigniew Chromy, a od 2017 jest do chwili obecnej ks. Daniel Rydz.
HISTORIA KOMANDORII KRZYŻOWCÓW Z CZERWONĄ GWIAZDĄ ORAZ KOŚCIOŁA ŚWIĘTEGO KRZYŻA
(siedziba Caritas Diecezji Świdnickiej).
Na rok 1267 datuje się początki kościoła św. Michała (obecnie św. Krzyża) w Świdnicy. Dzięki fundacji kasztelana Henryka powstał szpital św. Michała. Wtedy także po raz pierwszy wspomina się w dokumentach Świdnicę jako miasto. Szpital był utrzymywany z dochodów płynących z jatek miejskich i piekarni. W roku 1283 Henryk IV Probus sprowadził z Wrocławia do Świdnicy Zakon Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, który swą siedzibę znalazł przy szpitalu św. Michała. W 1340 r. Książę Bolko II Świdnicki (+1368) założył odrębnym dekretem Komandorię krzyżowców z czerwoną gwiazdą, przekazując tym samym szpital zakonowi. Odtąd „szpitalnicy zajmowali się głównie chorymi i ubogimi”. Przez trzysta lat Komandoria wpisuje się w dzieło charytatywne w Świdnicy. Np. poza funkcją szpitalną od 1561roku znajdowała się tutaj stołówka dla bezżennych i ubogich nauczycieli szkoły łacińskiej.
W 1633 r. dnia 18 majapotężny pożar strawił całą południowo-zachodnią część miasta wraz z przedmieściami. Ogień zniszczył w sumie 344 budynki, w tym kościół św. Michała wraz komandorią Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą. Wroku1684 Krzyżowcy z Czerwoną Gwiazdą po 50 latach odbudowali kościół i komandorię. Zaczęto w kościele odprawiać Msze św.Na lata 1717-1720 przypada kolejna przebudowa kościoła i komandorii. Z tego okresu pochodzą obrazy w kościele na sklepieniu. W roku 1749 w związku z pracami nad umocnieniami twierdzy świdnickiej rozebrano młyn szpitalny i zbudowano go innym miejscu. Pierwotnie znajdował się po lewej stronie młynówki płynącej przy Bramie Dolnej. Teraz zlokalizowano go na terenie zajmowanym przez ogrody Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą. W roku 1794 następuje zakończenie przez Krzyżowców kolejnej renowacji komandorii.
Dnia 30 października 1810 następuje sekularyzacja zakonów i dóbr kościelnych rozkazem gabinetowym króla Prus. W Świdnicy pozostały jedynie urszulanki, gdyż zakon ten prowadził szkołę. Sekularyzacja Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą nastąpiła w 1811 r. Zakon w tym roku przestał istnieć na Śląsku, jednak pozostały wspomnienia czynów miłosierdzia i owocna działalność charytatywna prowadzona przez 528 lat. W tym samym rokubudynek kościoła poklasztornego Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą kupił prawnik Johann Joseph Dietrich. W 1818 r. kościół przebudowano i podzielono na dwie kondygnacje. Dolna służyła celom handlowym (sklep, mieszkanie, dwie stajnie dla koni). W górnej odbywały się posiedzenia rady miejskiej, a następnie znajdowała się kaplica Kościoła Niemiecko-Katolickiego. Od 1861 r. była tu siedziba loży wolnomularskiej „Herkules”. W 1865 r. cały kompleks związany z krzyżowcami kupił ksiądz Hugo Simon, proboszcz kościoła parafialnego pw. św. Stanisława i św. Wacława. W maju 1867 do Świdnicy powracają jezuici. Ksiądz Hugo Simon przekazał im kościół przy ul. Westerplatte oraz dawny budynek komandorii Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą.
Dnia 29 września 1868 r. ma miejsce poświęcenie po remoncie kościoła pw. Św. Krzyża przy ul. Westerplatte 4 (dawny kościół pw. św. Michała Archanioła – następuje zmiana tytułu kościoła). W roku 1873 władze pruskie ponownie usunęły jezuitów ze Świdnicy. Z tego okresu pochodzą najprawdopodobniej pojezuickie obrazy w kościele. W roku 1874 przy ul. Westerplatte, w dawnym budynku komandorii Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, utworzono sierociniec. Był on prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi. W latach 1967 – 1980 trwają prace remontowe wykonane przez ks. prałata Dionizego Barana. Budynek spełniał funkcje domu katechetycznego, mieszkań dla katechetów, biblioteki parafialnej, spotkań organizacji przykościelnych do 1990 r. Wreszcie w roku 2005 decyzją JE Ks. Bpa dr hab. Ignacego Deca – pierwszego biskupa diecezji świdnickiej, właścicielem komandorii i kościoła staje się Caritas Diecezji Świdnickiej, która przy pomocy Funduszy z Unii Europejskiej przeprowadza kapitalny remont kościoła i komandorii. Dziś w byłej komandorii mieszczą się biura Caritas, Jadłodajnia dla ubogich, (gdzie przygotowywanych jest ok. 1300 posiłków dziennie) oraz Centrum Charytatywne im. ks. Hugo Simona, gdzie prowadzona jest m. in. świetlica dla dzieci w wieku szkolnym.